บทที่ 84 - ภายใต้คาถา

เบลซ

แสงสีทองอบอุ่นจากหน้าต่างสาดส่องลงบนโต๊ะทำงาน แต่ฉันกลับไม่รู้สึกถึงมันเลย ฉันนั่งนิ่งไม่ไหวติงราวกับรูปปั้น นิ้วมือของฉันกำปากกาด้ามหนึ่งไว้แน่น ทั้งที่ไม่ได้ขีดเขียนอะไรมาหลายชั่วโมงแล้ว ไคล์ เบต้าของฉัน เดินไปเดินมาในห้องอีกครั้ง

“เบลซ” เขาเรียกเป็นครั้งที่สามของเช้าวันนั้น น้ำเสียงเต็มไปด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ